آغاز کلام

   جلوۀ جانانه

تا از ازل یک جلوۀ جانانه کردی 

                                       فرزانگان دهررا دیوانه کردی

از عقل اول تا هیولای نخستین 

                                        منقونش از آن نرگس فتّانه کردی

از بهر صید طائران گلشن قدس   

                                      از خطّ وخالت طرح دام و دانه کردی

دانی چه با ما ای در یکدانه کردی 

                                    تا بر رخت آن زلف مشکین شانه کردی

پروا نکردی هیچ از پروانه سوزی 

                                     کاینسان بدورت جمله را پروانه کردی

پیمان گرفتی اول از دردی کشانت  

                                      وانگه یکایک را سر پیمانه کردی

آن مستطیع را بهر طواف خانه خواندی   

                                     این مستکین را مات صاحبخانه کردی

در حیرتم با آن همه جاه وجلالت  

                                  اندر دل بشکسته ام کاشانه کردی

 دادی حسن را آنچنان سوز وگدازی    

                                               کورا حریف استن حنّانه کردی

شعری از دیوان آیت الله حسن زاده آملی